Tot enkele jaren geleden draaide ze mee in de top van het schaatsen, nu is ze profwielrenster. Femke Beuling weet wat doorzetten en wat winnen is. De basis: het akkerbouwbedrijf van haar ouders en broer aan de Kuinderweg in Emmeloord.
Het is een druilerige dinsdag als Femke Beuling bij haar vader Dirk aan de keukentafel schuift voor het gesprek. Haar fiets heeft ze bij zich, want er staat ook een training gepland van 3,5 uur met intervalblokjes. Weer of geen weer, er moet gefietst worden. ‘Het zijn hier niet de meest inspirerende fietsroutes met dit weer’, lacht ze. ‘Daarom trainen we in de wintermaanden veel in Spanje en Mallorca.’ Het fietsen als professionele sport is nog vrij nieuw voor de 24-jarige Beuling.
Tot enkele jaren geleden stond haar leven in het teken van schaatsen. ‘Ik kom uit de lichting van Femke Kok, Jutta Leerdam, Joy Beune, die meiden’, vertelt ze. ‘En ik kon goed partij bieden bij de junioren.’ In het seizoen 2015/2016 werd ze Nederlands kampioen Kortebaan en Supersprint. In november 2017 schaatste ze samen met Jutta Leerdam en Joy Beune een teamsprint in een wereldrecordtijd en in februari 2019 pakte ze goud op de 500 meter bij de WK junioren. Ook maakte ze dat seizoen haar debuut tijdens de wereldbekerwedstrijden. Een blessure maakte een eind aan haar ontwikkeling als topschaatser. ‘In de zomer zijn schaatsers veel aan het fietsen en dat vond ik altijd al de leukste training. Ik deed ook wel mee aan wedstrijden en dat ging goed. Ik heb dan ook niet lang hoeven na te denken om over te stappen op de fiets.’
Vorig jaar fietste ze voor een Amerikaanse ploeg in de World Tour en nu zit ze bij de ploeg Volker Wessels Cycling Team. ‘Dit is een team van 17 meiden, waarvan iedere wedstrijd ongeveer zes meerijden. Het hangt van het soort wedstrijd af wie wordt geselecteerd. Mijn specialiteit is de sprint; ik zal nooit een klimmer worden.’
VLAKKE NOORDOOSTPOLDER
Niet vreemd voor iemand die in de vlakke Noordoostpolder is opgegroeid. Haar ouders Dirk en Rina Beuling hebben er samen met hun zoon Arjan een akkerbouwbedrijf van 115 hectare op twee locaties. Zoon Arjan zit nu op de hoofdlocatie zes kilometer verderop waar Femke is opgegroeid. De familie Beuling kwam hier in 1982 wonen. ‘Mijn vader komt oorspronkelijk uit Tweede Exloërmond en werd boer op een akkerbouwbedrijf in Biddinghuizen. Daar ben ik geboren. Voor bedrijfsvergroting zijn we daarna hierheen verhuisd.’, vertelt Dirk Beuling.
Het bouwplan bestaat uit consumptieaardappelen, bieten, tarwe, uien en witlof. ‘We hebben een paar jaar peterselie geprobeerd, maar daar zijn we weer mee gestopt; dat was geen succes.’ Het afgelopen natte najaar zit hem nog vers in het geheugen: ‘op 19 december hebben we de laatste aardappels gerooid. Toen waren we allebei niet blij met al die regen.’ ‘Ik mocht niet klagen, want ik zat vaak in Spanje’, lacht Femke. ‘Papa hoor je trouwens ook niet vaak klagen’, voegt ze eraan toe. Heeft ze dat meegekregen in haar schaatscarrière en nu ze professioneel wielrenster is? ‘Ik denk dat je veel dingen van huis-uit meekrijgt. Ik heb geleerd dat je hard moet werken om dingen te bereiken, maar dat het dan wel mogelijk is’, zegt ze stellig. ‘Het is ook belangrijk dat ouders erachter staan als hun kinderen op niveau sporten. Ze zijn heel veel met me naar de schaatsbaan in Heerenveen gereden. En dan deed mijn tweelingzus Rianne nog op landelijk niveau aan atletiek en mijn broer Arjan voetbalde.’
Dirk Beuling: ‘Het voordeel van akkerbouwer zijn is dat je flexibel bent, vooral in de winter. Als Femke een internationale schaatswedstrijd had, maakten we daar vaak meteen een vakantie van. Zo zijn we onder meer in Calgary, Salt Lake City en Italië geweest. Nu met het fietsen gaat dat niet meer. ’s Zomers heb ik het te druk om naar wedstrijden te kijken.’ GENEESKUNDE Femke en haar zus Rianne hebben nooit op het bedrijf hoeven bijspringen. Die ambitie hadden ze ook niet. ‘En mijn broer wilde maar wat graag, dus die zat altijd op de trekker.’
Na haar VWO-opleiding ging Femke geneeskunde studeren in Groningen. Ze woonde toen al samen met haar zus in een appartement in Heerenveen, zodat ze de studie goed kon combineren met het schaatsen. ‘Ik heb geen studentenleven gekend, maar heb dat ook niet gemist. Ik wilde deze studie en ik wilde schaatsen. En ik heb als schaatser veel van de wereld gezien, van Japan tot Salt Lake City. De combinatie was wel eens pittig. Dan was het een kwestie van boeken mee en goed plannen met je tentamens.’ Ze haalde haar bachelor, maar heeft haar studie nu even op pauze gezet. ‘Het lopen van co-schappen is niet te combineren met topsport, zeker niet nu ik veel in het buitenland zit. Maar mijn ambitie is wel om het later weer op te pakken.’
Nu staat haar leven vooral in het teken van fietsen. De voorjaarsklassiekers komen er aan en ook andere Europese wedstrijden. Vader Dirk maakt zich op voor het komende groeiseizoen. ‘We zitten hier op één van de mooiste stukken grond voor akkerbouw. Wat dat betreft mag ik niet mopperen en zie ik de toekomst wel rooskleurig in.’